CM ਮਾਨ ਨੇ ਕੀਤੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ, ਧੀਆਂ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਕਮਾਈ ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ ਬਣੀ ਉਮੀਦ, 6-7 ਸਾਲ ਦੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਨੇ ਹੜ੍ਹ ਪੀੜਤਾਂ ਲਈ ਕੀਤਾ ਇਹ ਵੱਡਾ ਉਪਰਾਲਾ
ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਜਦੋਂ ਬੱਚੇ ਖਿਡੌਣਿਆਂ ਅਤੇ ਮਠਿਆਈਆਂ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਦੇਖਦੇ ਹਨ, ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦੀਆਂ ਦੋ ਛੋਟੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਨੇ ਵੱਖਰੇ ਸੁਪਨੇ ਦੇਖਣ ਦਾ ਫ਼ੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਸਿਰਫ਼ 7 ਸਾਲ ਦੀ ਮੋਕਸ਼ ਸੋਈ ਅਤੇ 6 ਸਾਲ ਦੀ ਸ਼੍ਰੀਨਿਕਾ ਸ਼ਰਮਾ ਨੇ ਜਨਮਦਿਨ ਦੇ ਤੋਹਫ਼ੇ ਜਾਂ ਨਵੀਆਂ ਗੁੱਡੀਆਂ ਨਹੀਂ ਮੰਗੀਆਂ।
Posted By Sunita
Publish Date: Mon, 17 Nov 2025 11:50 AM (IST)
Updated Date: Mon, 17 Nov 2025 11:51 AM (IST)
ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ - ਜਿਸ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਬੱਚੇ ਖਿਡੌਣਿਆਂ ਅਤੇ ਮਠਿਆਈਆਂ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਦੇਖਦੇ ਹਨ, ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦੀਆਂ ਦੋ ਛੋਟੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਸੁਪਨੇ ਦੇਖਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਸਿਰਫ਼ 7 ਸਾਲ ਦੀ ਮੋਕਸ਼ ਸੋਈ ਅਤੇ 6 ਸਾਲ ਦੀ ਸ਼੍ਰੀਨਿਕਾ ਸ਼ਰਮਾ ਨੂੰ ਜਨਮਦਿਨ ਦੇ ਤੋਹਫ਼ੇ ਜਾਂ ਨਵੀਆਂ ਗੁੱਡੀਆਂ ਮਿਲੀਆਂ। ਇਹ ਨਹੀਂ ਮੰਗਿਆ। ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਛੋਟੇ ਹੱਥਾਂ ਨੇ ਕਰੋਸ਼ੀਆ ਸੂਈਆਂ ਨਾਲ ਅਣਥੱਕ ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ, ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਧਾਗਾ ਸਗੋਂ ਉਮੀਦ ਬਣਾਈ। ਬੁਣਾਈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨੀ ਨੂੰ 'ਕਿਰਪਾਜ਼ ਕਰੋਸ਼ੀਆ' ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਇਹ ਕਲਾ ਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਸਗੋਂ ਮਨੁੱਖਤਾ ਬਾਰੇ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਈ ਗਈ ਹਰ ਰੰਗੀਨ ਵਸਤੂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਸੂਮ ਦਿਲਾਂ ਦੀ ਨਿੱਘ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਸੀ। ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨੀ ਖਤਮ ਹੋਈ, ਤਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋ ਦੂਤਾਂ ਨੇ ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਨਾਲ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਅਜਿਹੀ ਹਮਦਰਦੀ ਦੀ ਸਖ਼ਤ ਲੋੜ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਕਮਾਈ ਦਾ ਹਰ ਪੈਸਾ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਹੜ੍ਹ ਪੀੜਤਾਂ ਲਈ ਦਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਭਗਵੰਤ ਮਾਨ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇਖੀ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜੋ ਦੱਸਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਗੂੰਜ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਕੰਮ ਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕੀਤੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਸੱਚੀ ਭਾਵਨਾ ਦਾ ਰਾਜਦੂਤ ਕਿਹਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦੋਵਾਂ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਅਸ਼ੀਰਵਾਦ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, ਜਦੋਂ ਅਜਿਹੇ ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ ਦੂਜਿਆਂ ਦਾ ਦਰਦ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਲੋਕ ਸਮਝਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕੁਝ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਸਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਨਸਾਨ ਹੋਣ ਦਾ ਕੀ ਅਰਥ ਹੈ।" ਇਹ ਦਿਲ ਨੂੰ ਛੂਹਣ ਵਾਲੀ ਕਾਰਵਾਈ ਮਿਸ਼ਨ ਛਾਰਦੀ ਕਲਾ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹੈ - ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਬੇਘਰ ਅਤੇ ਦੁਖੀ ਪੰਜਾਬ ਨੇ ਤਬਾਹੀ ਮਚਾਉਣ ਵਾਲੇ ਹੜ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਦਾ ਦ੍ਰਿੜ ਇਰਾਦਾ ਕੀਤਾ। ਜਦੋਂ ਬਜ਼ੁਰਗ ਬਹਿਸ ਕਰਨ ਅਤੇ ਦੇਰੀ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝੇ ਹੋਏ ਸਨ, ਮੋਕਸ਼ ਅਤੇ ਸ਼੍ਰੀਨਿਕਾ ਨੇ ਬਸ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦੁੱਖ ਦੇਖਿਆ ਅਤੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ। ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਜਦੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਬੱਚੇ ਨੁਕਸਾਨ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਮਝ ਸਕਦੇ, ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਸਭ ਕੁਝ ਸਮਝ ਗਏ। ਲਿਆ ਹੈ।
ਪੰਜਾਬ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਮੁੜ ਨਿਰਮਾਣ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਆਪਣੇ ਹੰਝੂ ਪੂੰਝ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੁਬਾਰਾ ਬਣਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਪਰ ਇਹ ਮੋਕਸ਼ ਅਤੇ ਸ਼੍ਰੀਨਿਕਾ ਵਰਗੀਆਂ ਰੂਹਾਂ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਹੈ ਜੋ ਸੱਚਮੁੱਚ ਜ਼ਖ਼ਮਾਂ ਨੂੰ ਭਰਦਾ ਹੈ। ਉਸਦੀ ਕਹਾਣੀ ਸਾਨੂੰ ਯਾਦ ਦਿਵਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਦਿਆਲਤਾ ਦੀ ਕੋਈ ਉਮਰ ਸੀਮਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ, ਅਤੇ ਹਮਦਰਦੀ ਲਈ ਕਿਸੇ ਤਜਰਬੇ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਕਈ ਵਾਰ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟੇ ਹੱਥਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਸਮੇਂ ਸਾਡੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੋੜ ਹੈ। ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਨੂੰ ਤਬਾਹੀ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣ ਲਈ, ਗਿੱਲੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਬੀਜ ਬੀਜਣ ਲਈ, ਕੱਲ੍ਹ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਲਈ ਲੜਨ ਲਈ। ਜੇਕਰ ਦੋ ਛੋਟੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਆਪਣੀ ਕਮਾਈ ਦਾਨ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ, ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੀ ਕਮਾਈ ਵਧਾਉਣ ਤੋਂ ਕੀ ਰੋਕ ਰਿਹਾ ਹੈ? ਮੋਕਸ਼ ਅਤੇ ਸ਼੍ਰੀਨਿਕਾ ਨੇ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਮਿਸਾਲ ਕਾਇਮ ਕੀਤੀ ਹੈ ਜੋ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਤੱਕ ਗੂੰਜਦੀ ਰਹੇਗੀ। ਉਸਨੇ ਦਿਖਾਇਆ ਹੈ ਕਿ ਅਸਲ ਸ਼ਕਤੀ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਜੋ ਹੈ ਉਸ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਤੁਸੀਂ ਜੋ ਦਿੰਦੇ ਹੋ ਉਸ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਮਿਸ਼ਨ ਚੜਦੀਕਲਾ ਦੇ ਤਹਿਤ ਹੜ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਉਭਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਇਹ ਦੋ ਛੋਟੀਆਂ ਮਸ਼ਾਲਾਂ ਮੈਨੂੰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਰਸਤਾ ਦਿਖਾਉਣ ਦਿਓ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦਿਆਲਤਾ ਸਾਡੀ ਉਦਾਸੀਨਤਾ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪਿਆਰ ਸਾਡੀ ਮਨੁੱਖਤਾ ਨੂੰ ਇਸ ਤੱਥ ਪ੍ਰਤੀ ਜਗਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਮਿਸ਼ਨ ਚੜਦੀਕਲਾ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਰਿਕਵਰੀ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ।