ਅਜੀਤ ਸੈਣੀ ਨੂੰ ਚੇਤੇ ਕਰਦਿਆਂ...

ਰੰਗੂਨ (ਬਰਮਾ) ਤੇ ਮਲਾਇਆ ’ਚ ਭਾਰਤ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਲਈ ਲੜੇ ਪਿੰਡ ਬੋਰੇਵਾਲ, ਟਾਂਡਾ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਹੁਸ਼ਿਆਰਪੁਰ ਵਿਚ 23 ਜੁਲਾਈ 1922 ਨੂੰ ਜਨਮੇ ਅਜੀਤ ਸੈਣੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿਚ ਹਲ ਚਲਾਇਆ, ਪਿੰਸੀਪਲ ਭਗਵੰਤ ਸਿੰਘ ਵਰਗੇ ਉੱਚ ਕੋਟੀ ਦੇ ਅਧਿਆਪਕ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਫ਼ੌਜ ਵਿਚ ਭਰਤੀ ਹੋ ਕੇ ਜਨਰਲ ਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿਚ ਆਏ ਤੇ ਨੇਤਾਜੀ ਸੁਭਾਸ਼ ਚੰਦਰ ਬੋਸ ਦੇ ਪੀਆਰਓ ਬਣੇ।

‘‘ਹਜ਼ਾਰੋਂ ਮੀਲ ਦੂਰ ਗ਼ੁਲਾਮੀ ਕੀ ਜ਼ੰਜੀਰੋਂ ਮੇ ਜਕੜੀ ਭਾਰਤ ਮਾਤਾ ਆਪ ਕੋ ਪੁਕਾਰ ਰਹੀ ਹੈ, ਆਪ ਮੁਝੇ ਖ਼ੂਨ ਦੋ, ਮੈਂ ਆਪ ਕੋ ਆਜ਼ਾਦੀ ਲੇਕਰ ਦੂੰਗਾ...ਜੈ ਹਿੰਦ।’’ ਨੇਤਾਜੀ ਦੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੇ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦੇ ਭਾਰਤੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਲਹਿਰ ਨਾਲ ਤਨ, ਮਨ ਤੇ ਧਨ ਨਾਲ ਜੋੜ ਦਿੱਤੇ। ਅਜੀਤ ਸੈਣੀ ਨੇ ਨੇਤਾਜੀ ਦਾ ‘ਜੈ ਹਿੰਦ’ ਦਾ ਨਾਅਰਾ ਆਜ਼ਾਦ ਹਿੰਦ ਰੇਡੀਓ ਰਾਹੀਂ ਦੁਨੀਆ ਵਿਚ ਪ੍ਰਸਾਰਿਤ ਕੀਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਭਾਰਤ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਲਈ ਅਨੇਕਾਂ ਰਾਤਾਂ ਬੰਕਰਾਂ ਵਿਚ ਰਹਿ ਕੇ ਬਿਤਾਈਆਂ। ਬੰਕਰ ਵਿਚ ਇਕ ਰਾਤ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੱਟ ’ਤੇ ਸੱਪ ਲੜ ਗਿਆ। ਉੱਪਰ ਜਰਮਨ ਫ਼ੌਜੀ ਸਟੇਨਗੰਨ ਲੈ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲੱਭਣ ਲਈ ਬੈਠਾ ਸੀ। ਅਜੀਤ ਸੈਣੀ ਨੇ ਖੁਖਰੀ ਨਾਲ ਪੱਟ ਦਾ ਮਾਸ ਕੱਢ ਕੇ ਸੱਪ ਦਾ ਜ਼ਹਿਰ ਕੱਢਿਆ ਤੇ ਸਾਹ ਰੋਕ ਕੇ ਰਾਤ ਲੰਘਾਈ। ਉਹ ਮਲਾਇਆ ’ਚ ਸੰਨ 1943 ਵਿਚ ਇੰਡੀਅਨ ਨੈਸ਼ਨਲ ਆਰਮੀ ਦੇ ਕਮਿਸ਼ਨਡ ਅਫ਼ਸਰ ਰਹੇ।

ਉਹ ਸਿੰਗਾਪੁਰ ’ਚ ਆਜ਼ਾਦ ਹਿੰਦ ਫ਼ੌਜ ਦੇ ਬੁਲਾਰੇ ‘ਆਜ਼ਾਦ ਹਿੰਦ’ ਅਖ਼ਬਾਰ ਦੇ ਸਹਾਇਕ ਸੰਪਾਦਕ ਰਹੇ ਅਤੇ ਨੇਤਾ ਜੀ ਦੇ ਪੀਆਰਓ ਵਜੋਂ ਰੰਗੂਨ ਵਿਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਵੀ ਰਹੇ। ਉਹ ਭਾਰਤ ਮਾਤਾ ਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰਵਾਉਣ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿਚ ਮੋਹਰਲੀ ਕਤਾਰ ਵਿਚ ਜੂਝਦੇ ਹੋਏ ਢਿੱਲੋਂ, ਸ਼ਾਹ ਨਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਲਾਲ ਕਿਲੇ ਅਤੇ ਕਲਕੱਤਾ ਜੇਲ੍ਹ ’ਚ ਕੈਦੀ ਰਹੇ। ਭਾਰਤ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 1947 ਤੋਂ 1952 ਤਕ ‘ਪ੍ਰਭਾਤ’ ਉਰਦੂ ਜਲੰਧਰ, ‘ਮਿਲਾਪ’ ਉਰਦੂ ਵਿਚ 1952 ਤੋਂ 1956 ਤਕ, ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਸੂਚਨਾ ਤੇ ਪ੍ਰਸਾਰਨ ਮੰਤਰਾਲਿਆਂ ਵਿਚ ਸੀਆਈਐੱਸ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰੀ ਵਜੋਂ 1956 ਤੋਂ 1979 ਤਕ, ਨਿਊਜ਼ ਐਡੀਟਰ ਆਲ ਇੰਡੀਆ ਰੇਡੀਓ ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਵੀ ਰਹੇ।

ਉਹ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਲਈ ਭਖਦੇ ਮਸਲਿਆਂ ’ਤੇ ਲੇਖ ਵੀ ਲਿਖਦੇ ਰਹੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਈ ਪੁਸਤਕਾਂ ਲਿਖੀਆਂ ਜੋ ਪੰਜਾਬੀ, ਹਿੰਦੀ, ਉਰਦੂ, ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ, ਮਰਾਠੀ ਤੇ ਬੰਗਲਾ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿਚ ਵੀ ਛਪੀਆਂ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤਤਕਾਲੀ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਗਿਆਨੀ ਜ਼ੈਲ ਸਿੰਘ ਵੱਲੋਂ ਤਾਮਰ ਪੱਤਰ ਵੀ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਕਈ ਕੌਮੀ ਤੇ ਕੌਮਾਂਤਰੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲੇ। ਉਹ 10 ਦਸੰਬਰ 2007 ਨੂੰ ਸਵਰਗ ਸਿਧਾਰ ਗਏ। ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਂ ’ਤੇ ਜਲੰਧਰ ’ਚ ਇਕ ਸੜਕ ਦਾ ਨਾਂ ਅਜੀਤ ਸੈਣੀ ਮਾਰਗ ਰੱਖਿਆ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਬੁੱਤ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤਾ। ਡੀਸੀ ਦਫ਼ਤਰ ਜਲੰਧਰ ’ਚ ਅਜੀਤ ਸੈਣੀ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ, ਪੀਏਪੀ ਚੌਕ ’ਚ ਅਜੀਤ ਸੈਣੀ ਐਂਬੂਲੈਂਸ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤੀ ਗਈ।

-ਸੁਰਿੰਦਰ ਸੈਣੀ

ਸੰਪਰਕ : 98141-03944