ਜਸਵਿੰਦਰ ਆਪਣੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਵਿਚ ਸਮਾਜਿਕ ਸਰੋਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਮੁਖਾਤਬ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿਚ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਧੜਕਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਆਸ ਦਾ ਪੱਲਾ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਛੱਡੀਦੀ। ਉਸ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਰੰਗੀਨ ਗੁਬਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਸੰਘਰਸ਼ੀ ਤੇ ਉੱਦਮੀ ਹਵਾਵਾਂ ਨਾਲ ਉਡਾਉਂਦਿਆਂ, ਹੌਂਸਲਿਆਂ ਦੇ ਖੰਭਾਂ ਉਤੇ ਉਡਾਣਾਂ ਭਰ ਕੇ ਫ਼ਰਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਅਰਸ਼ਾਂ ਤਕ ਪਹੁੰਚਣ ਦਾ ਦਮ ਰੱਖਣ ਵਾਲੀ ਉਸਾਰੂ ਸੋਚ ਨੂੰ ਸਲਾਮ

ਰਮਿੰਦਰ ਦੀਆਂ ਕਾਵਿ ਰਚਨਾਵਾਂ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਭਾਵੇਂ ਨਾਰੀ ਕੇਂਦਰਿਤ ਹੋਣ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਾਵਿ-ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿਚ ਹਰ ਸਮਾਜਿਕ ਕੁਹਜ 'ਤੇ ਉਂਗਲ ਧਰੀ ਗਈ ਹੈ ਤੇ ਹਰ ਸੁਹਜ ਨੂੰ ਸਲਾਹਿਆ ਗਿਆ ਹੈ।

ਸਾਹਿਤ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਵਿਧਾਵਾਂ ਨਾਲੋਂ ਕਵਿਤਾ ਦਾ ਫ਼ਰਕ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਲਿਖੀ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੀ। ਕਵੀ ਅੰਦਰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਵਿਚਾਰਾਂ ਤੇ ਸੋਚਾਂ ਦਾ ਖੂਹ ਗਿੜਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਉਸ ਦੀਆਂ ਟਿੰਡਾਂ ਹਰ ਵਾਰ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਭਰ ਕੇ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀਆਂ।

ਭਾਰਤੀ ਪਰੰਪਰਾਵਾਦੀ ਸੋਚ ਵਿਚ ਔਰਤ ਦੇ ਜੀਵਨ, ਮਨ ਤੇ ਇੱਛਾਵਾਂ ਦੇ ਫ਼ੈਸਲੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਪੁਰਸ਼ਾਂ ਦੁਆਰਾ ਲਏ ਗਏ। ਕੁਦਰਤੀ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਸੋਚ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਉਲਟੇ ਪਾਸਿਉਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ, ਯਾਨਿ ਮੇਰੀ ਲੜਾਈ ਔਰਤ ਦੇ ਫ਼ੈਸਲੇ ਉਸ ਦੇ ਆਪਣੇ ਹੋਣ ਦੀ ਰਹੀ ਹੈ।

ਹਰ ਪਾਠਕ ਤੇ ਲੇਖਕ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਫ਼ਰਜ਼ ਅਦਾ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਅਨਰਥ ਵਿਚ ਵੀ ਅਰਥ ਛੁਪੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ, ਉਹੀ ਲੱਭਣੇ ਇਕ ਲੇਖਕ ਦਾ ਕੰਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਪਰਮਜੀਤ ਕਵਿਤਰੀ ਹੈ, ਤਿੰਨ ਕਿਤਾਬਾਂ ਛਪ ਚੁੱਕੀਆਂ ਹਨ। ਨਾਟਕਾਂ 'ਚ ਅਦਾਕਾਰੀ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਚੈਨਲਾਂ 'ਤੇ ਲੇਖਕਾਂ, ਕਲਾਕਾਰਾਂ, ਕਵੀਆਂ ਨਾਲ ਸੰਵਾਦ ਰਚਾਉਂਦੀ ਹੈ।